φιλαίθριος

-ον, Α

1. αυτός που αγαπά τον καθαρό αέρα

2. μτφ. αυτός που αγαπά την φαιδρότητα, την ιλαρότητα.

[ΕΤΥΜΟΛ. < φιλ(ο)-* + αἴθριος «καθαρός, ανέφελος»].